علم نجوم

این مطلب برای علاقه مندان به نجوم می باشد.                                     

در این مطلب درباره ی ستاره ها و فضا و ... وجود دارد.

برای دیدن کل مطلب به ادامه مطلب بروید.

دانستنی های جالب درمورد فضا

- ایا میدانستید که اگر شما سوار تندترین هواپیمای جهان شوید و بخواهید یک دور دور یک ستاره ی غول پیکر که در فضا وجود دارد بگردید 500 سال طول میکشد.

2-ایا میدانستید که در فضا مناطقی وجود دارند که سیاه چاله نامیده میشوند و اندازه انها از نوک یک خودکار هم کوچکتر بوده و میتوانند ستاره های بزرگتر از خورشید را بخورند.

3-ایا میدانستید که توفان هایی که در ناحیه موسوم به لکه سرخ سطح سیاره مشتری روی میدهند 2 برابر کره زمین وسعت دارند

4-ایا میدانستید که قطر بعضی از لکه های خورشیدی بیش از 20 برابر قطر کره ی زمین هستند .

5-ایا میدانستید که سطح سیاره زهره به حدی داغ است که اگر یک فضانورد در این سیاره فرود بیاید بافاصله جزغاله میشود.

6-ایا میدانستید که جهان اصلا مرکزی ندارد و همه ی نقاط جهان یکسان اند.

7-ایا میدانستید که اگر فضانورد در فضا بدون لباس فضانوردی باشد بدن او به هزاران تیکه تبدیل میشود

8-ایا میدانستید که گردبادهایی که در سیاره زحل رخ میدهند  10 برابر نیرومند تر از نیرومندترین گردباد های زمین اند.

9-ایا می دانستید که کل جهان از یک گلوله کوچک متراکم شده به وجود امده.

10-ایا میدانستید که یک سال نوری برابر با 9470000000000 کیلومتر است .«تقریبا ده میلیون میلیون کیلومتر»

11-ایا میدانستید که اگر یک جسم در فضا با سرعت نور حرکت کند تبدیل به ماده میشود.

12-ایا میدانستید که خورشید فقط یکی از 200 میلیارد ستاره کهکشانی است.

13-ایا میدانستید که فاصله سیاره زمین از خورشید 150 میلیون کیلومتر است.

14-ایا میدانستید که منظومه شمسی هر 220 میلیون سال یک بار به دور مرکز کهکشان راه شیری گردش میکند.

15-ایا میدانستید قطر خورشید 110 برابر قطر کره زمین است.

نکته های جالب و خواندنی درباره ی نجوم

1_ همه ی اجسامی که با جوٌ زمین برخورد می کنند کاملا نمی سوزند.
2_ شهاب سنگهای بزرگ هر 000/10 سال یکبار با سطح زمین برخورد میکنند.
3_ وقتی جسمی با زمین برخورد می کند شهاب سنگ نامیده می شود.
4_ اجسام بزرگتر با نیروی بسیار زیادی با زمین برخورد کرده و گودالهایی را در روی آن به وجود می آورند. یکی از گودالها به اسم آریزونای آمریکاست.

ستارگان چشمک زن
اگر شب هنگام که هوا تاریک و صاف است به آسمان نگاه کنید ستارگان را می بینید در یک شب کاملا صاف می بینید هزاران ستاره را ببینید . اگر آنها را با دقت کافی بررسی کنید متوجه می شوید که حتی دو ستاره شبیه به هم به نظر نمی رسند. ستارگان از نظر روشنی چشمک زدن و حتی رنگ با یکدیگر تفاوت دارند.

رنگ دما
رنگ ستارگان بسته به درجه حرارت سطح آنها متفاوت است. به عنوان مثال دمای یک ستاره ی سرخ کمتر یک ستاره ی نارنجی است. که دمای آن هم کمتر از دمای یک ستاره ی زرد است.

علت سوسوزدن ستارگان
نوریک ستاره کم و بیش از موانع متعددی در فضا عبور کرده و به زمین می رسد گرچه قبل از رسیدن به زمین نور آن باید از جو نیز بگذرد نور ستاره هنگام عبور از هوا می تواند توسط جریانها و ذرات هوا شکسته شود. این امر باعث می شود که از دید یک ناظر زمینی ستاره به نظر چشمک یا سوسو بزند.
از کوچک به بزرگ
اندازه ی ستارگان متفاوت است. خورشید ستاره ی ما ستاره ی بزرگی نیست! و گا ستاره ای به رنگ سفید آبی است که چندین برابر خورشید می باشد. دبران که یک ستاره ی نارنجی رنگ است حدودا 20 برابر خورشید است.(بتل گوس) یک ستاره ی سرخ و عظیم است 600 برابر خورشید می باشد (بتل گوس) همان (آلفای جبار) یا (یدالجوزای الیمنی) است.

هفت خواهران
در زمستان به سمت شمالی آسمان نگاه کنید. گروه کوچکی از ستارگان را می بینید که کنار هم گرد آمده اند و جزئ گروهی از ستارگان به نام صورت فلکی (ثور) هستند این مجموعه ی ستارگان را خوشه ی روین با هفت خواهران می نامند. اگر جه با چشم غیر مسلح فقط شش تای آنها را می توان دید. این ها گروهی از ستارگان هستند که با هــــم تشکیل یک خوشه را داده اند. نورانی ترین ستاره های این خوشه یک ستاره آبی رنگ درخشان است . علت رنگ آبی آنها بخاطر این است که بسیار سریع می سوزند ( چپ) و ستارگان تند سوز عمر زیادی ندارند. این نشان میدهد که ستاره های آبی رنگ در زمان نه چندان دوری متولد شده اند.

نامگذاری ستارگان
مردم همیشه داستان هایی درباره ستارگان ساخته و پرداخته اند و آنها را به گروههایی مرتبط کرده و نام شخصیتهایی را بر روی آنها گذاشته اند شما می توانید از این گروهها برای تقسیم بندی آسمان و پیداکردن مسیرتان از ستاره ای به ستاره ی دیگر استفاده کنید.

دیدار با ستارگان
تقسیم بندی ستارگان بر اساس گروههایی به نام صورت فلکی است. برای نشان دادن این صورتهای فلکی به طور واضح آسمان را به چند بخش ستاه ای تقسیم کرده اند. این تقسیم بندی ها نشان دهنده صور فلکی اصلی است که شامل بروج دوازده گانه و شکارچی (جبار) با کمربند سه ستاره گرزجنگی و سپرش می باشد.

شکارچی در حال تیراندازی
برای پیدا کردن ستاره ی شعرای یمانی می توان از صورت فلکی شکارچی (جبار) استفاده کرد. سه ستاره ی کمربند جبار به سوی صورت فلکی ثور (گاونر) هدایت می کند. با استفاده از
ستاره ی پای شکارچی (رجل الجبار) و ستاره ی نیانی کمربندش می توانید ستاره ی کاستور (راس پیکرپیشین) را در صورت فلکی جوزا (دوپیکر) پیدا کنید.

راهنمایان شمالی
بخشی از صورت فلکی دب اکبر را هفت ستاره تشکیل می دهند. این هفت ستاره را (بگردان بزرگ) یا (گاو آهن) می نامند. دو ستاره ای که در لبه سمت راست قرار دارند ما را به سمت ستاره ی قطبی و صورت فلکی قطبی اسد (شیر) راهنمایی می کنند.دب اکبر هم چنین هدایت کننده ی ما به سوی صورتهای فلکی سیاهگوش وسماوک رامح (نگهبان شمالی) می باشد.

فضا از کجا شروع میشود؟
فضا از بالای جو شروع میشود.هر چه بالاتر رویم هوا رقیقتر میشود.در ارتفاع تقریبا 160 کیلومتری هوا به قدری رقیق میشود که در واقع چیزی از آن باقی نمیماند.فضا از این نقطه آغاز میشود.

مدار چیست؟
مدار مسیری است دایره ای و یا بیضی شکل که اجرامی در فضا ان را طی میکنند.سیارات روی مدار محور دایره ای شکل خورشید میگردند و اقمار حول مداری به دور سیارات گردش میکنند.برای قرار گرفتن یک فضاپیما در مدار زمین،فضاپیما باید به آن سوی جو پرواز کند.فضاپیما باید سرعت خود را لااقل به28 هزار کیلومتر در ساعت برساند، یعنی تقریبا معادل 8 کیلومتر در ثانیه.اگر فضاپیما نتواند به این سرعت برسد، به زمین سقوط خواهد کرد.

کدام سیاره آن قدر دا‎غ است که سرب در آن ذوب میشود؟
گرمترین سیاره، نزدیکترین سیاره به خورشید،یعنی تیر یا عطارد نیست بلکه ناهید،دومین سیاره منظومه شمسی است.سطح این سیاره بسیار داغ است، زیرا برعکس تیر، ناهید دارای جو است.جو همانند شیشه های گلخانه به گرم کردن سطح سیاره کمک میکند.دمای این سیاره در حدود 500 درجه سانتیگراد است که برای ذوب کردن بسیاری از فلزات مانند قلع، سرب و روی کافی است.

سیارات داخلی و خارجی کجا قرار دارند؟
سیارات داخلی چهار سیاره ای هستند که نزدیک خورشیدند،یعنی تیر،ناهید،زمین و مریخ.پنج سیاره ی دیگر یعنی مشتری، کیوان، اورانوس، نپتون و پلوتون از خورشید بسیار دورند و به همین دلیل سیارات خارجی نامیده میشوند.

کدام سیارات حلقه هایی به دور خوذ دارند؟
سه سیاره ی مشتری، اورانوس و کیوان حلقه هایی به دور خود دارند.حلقه ها کمربندهای باریکی از سنگهای بزرگند که حول محوری به دور سیاره میگردند.حلقه ی کیوان، این سیاره را به زیباترین سیاره ی آسمان تبدیل کرده است.ستاره شناسان عقیده دارند که نپتون نیز دارای حلقه هایی است.

ده حقیقت جالب درباره ی ماه که شما نمی دانید

1-       شکل گیری ماه

چهار و نیم میلیون سال قبل که نظام شمسی تازه در حال شکل گرفتن بود، ماه از برخورد جسمی به اندازه ی سیاره ی مریخ با زمین شکل گرفت.

2-       نیم رخ

        ماه شرمگین ما در آسمان همیشه یک روی خودش را به ما نشان می دهد. به نظر شما چطور با چرخش ماه و زمین به دور خود و یکدیگر این ممکن است؟ مدت ها قبل قوه ی جاذبه ی زمین باعث کند تر شدن سرعت گردش ماه به دور خودش شد. این کند شدن ادامه داشت تا با زمان گردش ماه به دور زمین هماهنگ شد. این اتفاق برای بسیاری از اقمار در اطراف دیگر سیارات هم افتاده است.

                درباره ی هلال ماه هم باید بدانید که ماه بعضی اوقات بین ما و خورشید قرار می گیرد و ما نمی توانیم بخش روشن ماه را ببینیم. این حالت ماه را ما "ماه نو" می نامیم.

               وقتی هم که زمین بین ماه و خورشید قرار می گیرد ما می توانیم تمام بخش روشن ماه را ببینیم. این حالت ماه را ما "ماه کامل" یا ماه بدر می نامیم.

3-       درخت هایی از ماه

بیشتر از چهارصد درخت روی زمین از ماه آمده اند. خب در حقیقت از یک گردش به ماه پس آمده اند. در سال 1971 "استوارت رزا" در پرواز آپولو 14 با خود مقداری دانه برد و در حالی که هم کارانش روی سطح ماه مشغول گردش بودند او از دانه ها مراقبت می کرد. بعدها آن دانه ها به زمین برگردانده و در مناطق مختلفی در آمریکا کاشته شدند.

4-       اقمار زمین

آیا تنها  قمر زمین ماه است؟ شاید نه. در سال 1999 دانشمندان یه خرده سیاره را به قطر 5 کیلومتر یافتند که ممکن است در در دام جاذبه ی زمین بیفتد و قمر زمین شود. نام این خرده سیاره "کرویزن" است و دانشمندان می گویند که 770 سال طول می کشد که مدار نعلی شکل آن کامل شود و 5000 سال نیز در این محدوده معلق خواهد بود.

5-       کیسه ی بوکس شهاب سنگ ها

سطح پر از حفره ی ماه نتیجه ی حمله ی شهاب سنگ ها به ماه در 4.1 تا 3.8 میلیون سال قبل است. زخم های این جنگ که همان حفره ها هستند بر روی سطح ماه باقی ماند زیرا ماه از نظر جیولوجی زیاد فعال نیست. بدون زمین لرزه، آتشفشان و شکل گیری کوه ها ظاهر ماه بر خلاف زمین تغییر نخواهد کرد. دلیل دیگر آن نبودن اتمسفر است. بدون اتمسفر نه باران و نه بادی وجود خواهد داشت که سطح ماه را فرسوده کند و شکل آن را تغییر دهد.

6-       ماه تخم مرغی

ماه کروی نیست بلکه تخم مرغی است  و مرکز کتله ی ماه هم در مرکز آن نیست و دو کیلومتر با مرکز فاصله دارد.

7-       ماه لرزه

فضانوردان آپولو با خود زلزله سنج به همراه داشتند و متوجه شدند که ماه از نظر جیولوجی کاملا غیر فعال نیست. تصور می شود که ماه لرزه های ضعیفی که چندین کیلومتر زیر سطح ماه رخ می دهند به دلیل جاذبه ی زمین است. چند شکاف خرد روی سطح ماه ظاهر می شود و گاز از آن خارج می شود.

دانشمندان حدس می زنند که ماه مانند زمین یک هسته ی داغ و تقریبا مایع دارد. اما داده های فضاپیمای کاوش گر ناسا در سال 1999 نشان داد که ماه یک هسته ی خرد (2 تا 4 فی صد از کتله ی آن) دارد که در مقایسه با زمین که هسته ی آهنی آن 30 فی صد از کتله ی آن را تشکیل می دهد بسیار خردتر است.

8-       سیاره ی ماه؟

بعضی از دانشمندان فکر می کنند که ماه یک سیاره است چون ماه از پلوتو بزرگ تر است و قطر آن یک چهارم قطر زمین است. آن ها سیستم ماه و زمین را مانند یک سیستم سیاره های دوگانه می دانند. پلوتو و قمرش کارن نیز توسط بعضی افراد، سیستم سیاره های دوگانه نامیده می شود.

9-       جز و مد

دلیل اصلی جزر و مد در زمین ماه است(خورشید نیز تاثیر دارد). جزر و مد وقتی اتفاق می افتد که ماه در بالای زمین حرکت می کند و جاذبه ی ماه آب ها را به سمت خود می کشد. در طرف دیگر کره ی زمین هم چون ماه زمین را بیشتر از آب ها به سمت خود می کشد جزر و مد ایجاد می شود.

در هنگام ماه کامل و ماه نو، خورشید، زمین و ماه در یک خط قرار می گیرند و جزر و مد کلان تری را ایجاد می کنند (جزر و مد کامل). وقتی هلال ماه در یک چهارم اول یا یک چهارم آخر است، کم ترین میزان جزر و مد رخ می دهد. مدار گردش 29.5 روزه ی ماه به دور زمین کاملا دایروی نیست. وقتی ماه در کم ترین فاصله از زمین (حضیض) قرار دارد، بیشترین میزان جزر و مد کامل ایجاد می شود. این جزر و مد را جزر و مد کامل حضیضی می نامند.

این کشش ها سبب یک اتفاق جالب دیگر نیز شده اند. همیشه مقداری از انرژی گردشی زمین به دور خودش توسط ماه دزدیده می شود و این باعث کاهش سرعت گردش زمین به دور خود به میزان 1.5 میلی ثانیه در هر صد سال می گردد.

10-    خداحافظ ماه

در حالی که شما این مطالب را می خوانید ماه در حال دور شدن از ماست. هر سال ماه مقداری از انرژی گردشی زمین را می دزدد و آن را صرف دور شدن از زمین به مقدار 3.8 سانتیمتر می کند. محققان می گویند که وقتی ماه شکل گرفت، فاصله ی آن از زمین 22،530 کیلومتر بود ولی حالا فاصله ی آن به 450،000 کیلومتر رسیده است.

عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون هشت سیاره منظومه شمسی هستند که هر یک در مدارهای جداگانه ای به دور خورشید می گردند. هر کدام از این سیارات شگفتی های منحصر به فردی دارند که در این مطلب به 10 مورد از آن ها اشاره خواهیم کرد.

شماره 10 – جو وحشتناک زهره

سیاره شناسان با مشکلات زیادی برای شناسایی شرایط موجود در سطح سیاره زهره مواجه هستند، چرا که جو این سیاره همیشه با لایه ای بسیار ضخیم از ابر اسید سولفوریک پوشیده شده است. دمای سطح این سیاره در برخی مواقع به ??? درجه سانتیگراد هم می رسد. به نظر می رسد دمای بالای سیاره زهره به خاطر اثر پدیده گازهای گلخانه ای باشد. این پدیده باعث شده است تا زهره داغ ترین سیاره منظومه شمسی لقب بگیرد.

 

شماره 9 - نوسانات درجه حرارت عطارد

عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید است به همین دلیل دمای سطح سوزان آن می تواند تا حدود 450 درجه سانتی گراد در روز افزایش پیدا کند. اما از آنجا که جو این سیاره به اندازه کافی قدرت نگه داشتن حرارت را ندارد، در هنگام شب دمای این سیاره تا حدود منفی 170 درجه سانتی گراد کاهش پیدا می کند. این اختلاف دما در میان شب و روز یک سیاره در بین سیارات منظومه شمسی بسیار شگفت انگیز است.

 

شماره 8 – بادهای سیاره نپتون

در سیاره نپتون تندبادهایی وجود دارد که با سرعت 1500 مایل در ساعت حرکت می کنند. علت شکل گیری این بادها که سریعترین بادهای منظومه شمسی به حساب می آیند هنوز راز سر به مهری است که درباره آن، نظری قطعی وجود ندارد. این بادها در حالی بر روی نپتون وجود دارند که این سیاره دورترین سیاره نسبت به خورشید محسوب است.

 

 

شماره 7 – محور دوران عجیب اورانوس

برخلاف سایر سیارات، محور دوران اورانوس به حدی انحراف دارد که تقریبا به صفحه مداری اش چسبیده است. این انحراف زاویه در بیشتر سیارات متجاوز از 30 درجه نیست. برای مثال زاویه انحراف محور دوران زمین با صفحه مداری اش 5/23 درجه می باشد. اما در مورد اورانوس این زاویه انحراف معادل 98 درجه است. بسیاری از ستاره شناسان بر این باورند که برخورد جرمی تقریبا در ابعاد زمین با اورانوس، در اوایل دوران تشکیل این سیاره، منجر به ایجاد چنین انحراف شدیدی شده است.

 

شماره 6 - پستی و بلندی های مریخ

سیاره سرخ رنگ مریخ دارای بلندترین کوه ها و عمیق ترین دره ها در میان سایر سیارات منظومه شمسی است. کوه آتشفشانی عظیم الجثه المپیوس به ارتفاع 27 کیلومتر که ارتفاعی سه برابر قله اورست دارد در این سیاره قرار دارد و این در حالیست که دره ایی عمیق و طویل در نزدیکی استوای مریخ کشیده شده است. نام این دره «مارینر» است و چهار هزار کیلومتر عرض دارد. بعضی از مناطق این دره آنچنان عمیق است که اگر فرض کنیم کوه اورست را درون دره جای داده ایم، شاید نوک قله به لبه های دره نرسد.

شماره 5 – حلقه های زحل

سیاره زحل به خاطر حلقه هایی که در اطراف خود دارد بسیار معروف است. بعضی از این حلقه ها به قدری باریک و محو هستند که از زمین دیده نمی شوند تا جایی که یکی از آن ها به تازگی در سال 2009 کشف شده است.

 

 

 

 

شماره 4 – گردبادهای مریخ

طوفان های عظیم گرد و غبار در مریخ بزرگترین نوع ازاین گونه طوفان ها در منظومه شمسی هستند که می توانند تا یک ماه ادامه داشته باشند. یک نظریه درباره چگونگی گسترش این طوفان ها در مریخ بیان می کند که هنگامی که باد، گرد و غبار را به سمت بالای جو می برد، گرد و غبار نور خورشید را جذب می کند و هوای اطراف را گرم می کند. هنگامی که گرمای هوا بیشتر می شود, بادهای بیشتری رخ می دهد و گرد و غبارهای بیشتری را بالا می برد. در نتیجه طوفان قوی تر می شود.

شماره 3 – شش ضلعی زحل

بر روی سیاره زحل، شکلی مانند شش ضلعی توسط دوربین فضاپیمای کاسینی ناسا با وضوح مناسب عکسبرداری شد که بسیار جالب توجه است. دانشمندان گمان می بردند این ساختار 6 ضلعی مسیر فوران های گازی یا تندبادهای اتمسفری است اما این که چه عاملی می تواند گاز یا جریان هوا را در چنین ساختار سخت و زاویه داری هدایت کند به شکل سوالی بی پاسخ باقی مانده است. این ساختار 6 ضلعی از زمانی که فضاپیمای وویجر در دهه 1980 آن را کشف کرد به صورت علامت سوالی بزرگ در ذهن دانشمندان باقی مانده است.

شماره 2 - لکه بزرگ مشتری

بدون شک فوق العاده ترین ویژگی سیاره مشتری، لکه سرخ بزرگ آن است. طوفان غول پیکری که به نظر می رسد از 300 سال پیش وجود داشته است. این طوفان در راستای کمربندها و منطقه‌های مشتری جریان دارد. از زمان کشف این لکه تا کنون، بارها دیده شده است که قطر آن تا سه برابر قطر زمین افزایش یافته است.

 

 

شماره 1 - سیاره زمین

آیا شما در میان سایر سیارات منظومه شمسی سیاره ای به شگفت انگیزی

زمین می شناسید که دارای شرایط مناسب برای شکل گیری حیات باشد؟

 

 

 

 

تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا چیز عجیبی درباره ی سیاره ای دورافتاده کشف کرده است. این سیاره متان ندارد و این در حالیست که متان عنصر فراوانی در بسیاری از سیارات منظومه ی شمسی ماست. به گفته ی کوین استیونسون، فارغ التحصیل رشته ی علوم سیاره ای از دانشگاه فلوریدای مرکزی: «این معمای بزرگی است. مدل ها حاکی از آن است که کربن در این سیاره باید به شکل متان باشد. نظریه پردازان کاملاً سرگرم حلّ این معما شده اند».

این کشف، اخترشناسان را یک گام به کاوش جوّ سیارات دوردست زمین مانند نزدیک تر می کند. این سیاره ی بی متان، که GJ436b نام دارد، تقریباً به اندازه ی نپتون و بنابراین کوچک ترین سیاره ی دوردستی است که تلسکوپی توانسته با موفقیت آن را «مزه مزه» یا بررسی کند. در نهایت، تلسکوپی بزرگ تر در فضا می تواند با استفاده از همین روش به جست و جوی متان و دیگر نشانه های شیمیایی حیات، مانند آب، اکسیژن و دی اکسید کربن در سیارات زمین مانند کوچک تر بپردازد.

استیونسون می گوید: «در نهایت، می خواهیم نشانه های زیستی را روی سیاره ای کوچک و سنگی بیابیم. اکسیژن، به ویژه به همراه حتی مقدار کمی متان، حاکی از آن است که امکان ندارد ما انسان ها در این جهان تنها باشیم».

جوزف هرینگتون، محقق مدیر این پژوهش از دانشگاه فلوریدای مرکزی، می گوید: «در این مورد، امیدواریم متان را نه به سبب وجود حیات، بلکه به علت ترکیبات شیمیایی خود سیاره بیابیم. این نوع سیاره باید متان را در خود تولید کند».

در سال 2003 رصدخانه ای با تلسکوپی به قطر 85 سانتی متر به فضا پرتاب شد. این رصدخانه ابزارهایی دارد که در طول موج های گوناگون فروسرخ به کار می روند. این تلسکوپ فضایی برخلاف اغلب تلسکوپ های فضایی به جای این که به دور زمین بگردد به دور خورشید می گردد.

متان در سیاره ی میزبان حیات ما وجود دارد. این عنصر بیشتر از طریق میکروب های زنده در بدن گاوها و در شالیزارهای غرق در آبِ برنج تولید می شود. همچنین، تمام سیارات غول پیکر منظومه ی شمسی ما متان دارند با این که گاو ندارند! نپتون به سبب وجود همین ماده ی شیمیایی آبی است، زیرا متان نور قرمز را جذب می کند. متان یکی از اجزای اصلی تشکیل دهنده ی اجرام نسبتا سرد است؛ از جمله ستارگان «نارس» که کوتوله های قهوه ای خوانده می شوند.

در حقیقت، پیش بینی می شود که هر سیاره ای با ترکیب جوّی هیدروژن، کربن و اکسیژن و دمایی تا 1000 کلوین (حدود 727 درجه ی سانتی گراد) مقدار قابل توجهی متان و مقدار کمی منواکسید کربن در خود داشته باشد. در این دما کربن باید به شکل متان باشد.

سیاره ی GJ436b نیز باید در دمای 800 کلوین (یا 527 درجه ی سانتی گراد) دارای مقدار قابل توجهی متان و مقدار کمی منواکسید کربن باشد. اما رصدهای اسپیتزر برعکس این را نشان می دهد. این تلسکوپ فضایی، نور این سیاره را در شش طول موج فروسرخ ثبت کرد و شواهدی مبنی بر وجود منواکسید کربن اما نه متان به دست آورد.

هرینگتون می گوید: «ما سخت در حال فکر کردنیم. این امر نشان می دهد که مدل های ما باید اصلاح شوند و بهبود بیابند. اکنون ما اطلاعاتی واقعی بر روی سیاره ای دورافتاده داریم که نشان می دهد در واقع چه اتفاقی در جوّ این سیارات می افتد».

سیاره ی GJ436b در صورت فلکی اسد و در فاصله 33 سال نوری از ما قرار گرفته است. این سیاره در مدت 64/2 روز به دور ستاره ی کوچک خود می گردد. ستاره ی میزبان، کوتوله ای از رده ی M و بسیار سردتر از خورشید ماست. آن طور که از زمین دیده می شود این سیاره از مقابل قرص ستاره ی مادر خود عبور می کند.

این تحقیق پیش از اتمام مایع خنک کننده ی تلسکوپ اسپیتزر و آغاز مأموریت «گرم» آن، در اردبیبهشت 1388/ می 2009، انجام شد.

تلسکوپ فضایی اسپیتزر چیست؟

نمای حیرت انگیز راه شیری از دید تلسکوپ فضایی اسپیتزر

این تصویری است که در طول موج فروسرخ توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر از صفحه کهکشان راه شیری تهیه شده است: نگاهی که به سختی در یک تصویر جای می‌گیرد.

در حقیقت، بیش از 800000 فریم از اطلاعات دوربین‌های اسپیتزر به صورت تکه تکه در کنار هم گرد آمده‌اند و اکنون این تصویر عظیم موزائیکی را از صفحه کهکشان پدید آورده‌اند. دقیق‌ترین تصویری که تاکنون در طول موج فروسرخ از کهکشان ما ثبت شده است. تصویر کامل موزائیکی 120 درجه پهنا دارد. رشته‌هایی که با رنگ سبز کاذب برجسته شده‌اند، مولکول‌های پیچیده‌ی هیدروکربن پلی‌سایکلیک آروماتیک(PHAs) هستند. این مولکول‌ها در زمین بسیار معمولی هستند و در دوده‌ی حاصل از احتراق ناقص تولید می‌شوند. PHAs ها در مناطقی که ستاره‌ها شکل می‌گیرند یافت می‌شوند و با ذرات غبار قرمز رنگ گرافیتی همراه هستند.

تلسکوپ فضایی اسپیتزر spitzer

سحابی های بسیاری در دل آسمان قرار دارند، که به علت گرما و براگیزش از خود نور تابش می کنند، البته نه فقط در نور مرئی، بلکه این سحابی ها در طول موجهای فرابنفش هم تابش دارند. این سحابی ها معمولا کارخانه های ستاره سازی هستند. با تجمع و تراکم گاز و غبار درون این سحابی ها، ستاره های جدید متولد می شوند.

این تصویری زیبا از ابر ستاره سازی بنام NGC 346 است. این ابر در واقع ترکیبی از نور با طول موج های مختلف است، که توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر (در طول موجهای فرابنفش)، تلسکوپ تکنولوژی نوین رصد خانه جنوبی اروپا با (نور مرئی) و تلسکوپ فضایی نیوتون XMM متعلق به اسا تهیه شده است.

در این تصویر، پرتوی فرابنفش ذرات سرد را به رنگ سرخ، اطلاعات مرئی گاز های تابان را به رنگ سبز و اشعه ایکس گاز های بسیار داغ را به رنگ آبی نشان می دهد. ستاره های معمول در این زایشگاه بصورت نقطه های آبی با مرکزیت سفید نشان داده شده در حالیکه ستاره های جوان پوشانیده شده در درون ذرات گرد بصورت نقطه های سرخ با مرکزیت سفید دیده می شوند.

تنوع رنگ در این تصویر نشانگر آن است که ستاره ها در این محل به دو روش بوجود می آیند:  یکی با کمک باد و دوم توسط تشعشعات. ستاره ها معمولأ زمانی بوجود می آیند که ستارگان بزرگ در حال مرگ ستاره های کوچک را در هسته از خود باقی بگذارند. اولین میکانیزم وابسته به تشعشعات در نزدیکی مرکز ابر نشان داده شده. در این محل تشعشعات ستاره های بزرگ توسط ابر گرد و غبار اطراف آن بلعیده می شوند و در نتیجه امواج ضربتی ای را بوجود می آورند که گاز و گرد را بصورت ستاره های جدید متراکم می سازند. سپس مواد متراکم شده، بصورت کمانی از رشته های سرخ و نارنجی ظاهر می شوند، اما ستاره های جدید در داخل این رشته ها هنوز هم توسط گرد و غبار احاطه شده و به همین خاطر دیده نمی شوند.

اما مکانیزم دوم یعنی وابسته به باد در قسمت بالایی ابر اتفاق می افتد. لکه ستاره های صورتی شکل منزوی شده در قسمت بالایی چپ در اثر باد های سنگین یک ستاره بزرگ که در قسمت چپ قرار دارد بوجود آمده اند. این ستاره بزرگ حدود 50 هزار سال قبل بصورت یک ابرنواختر منفجر شده بود، اما قبل از مرگ بادهایش، گاز و گرد را به هم فشرده بود. هرچند این ستاره بزرگ در تصویر دیده نمی شود، اما حباب ایجاد شده در زمان انفجار در نزدیکی های لبه، بصورت لکه سفید و یک هاله آبی در قسمت بالایی چپ دیده می شود (این لکه سفید در واقع ترکیی از سه ستاره است).

این ابر در واقع درخشانترین منطقه ستاره ساز در ابر کوچک ماژلانی و بصورت یک کهکشان نا منظم کوتوله می باشد که در فاصله 210 هزار سال نوری بدور کهکشان راه شیری در گردش است.